çocuktur yapar

birçok ebeveynin, boyunu aşacak türde yaramazlıklar yapan evlatlarını savunmaya gayret ederken esasında kendilerini, daha doğrusu eleştirilmeye açık çocuk yetiştirme tarzlarını aklamaya yönelik başvurdukları bir kaçış yolu cümlesi. üç dört yaşlarında dünyalar sevimlisi küçük bir veledin, beş altı aylık minnacık bir bebeğe karşı eğer isterse ölüm makinesine dönüşebileceği gerçeğini göz ardı eden, ona vereceği belki de tesellisiz ve telafisiz hasarın üzerini bu şekilde örtüp hemen her problemin altından tereyağından kıl çeker gibi kalkabileceğini zanneden anne baba mantığındaki büyük handikap. meraklı, sorgulayıcı, kıpır kıpır yavrusuna neyin doğru neyin yanlış olduğunu, neyi yapması neyi yapmaması gerektiğini tatlı bir dil ve güler yüzle dahi gösteremeyecek, öğretmeyecek kadar miskin cinslerin olası bir kaosta zeytinyağı misali üste çıkıp hem suçlu hem güçlü moduna geçmelerini sağlayacak efsunlu bir metot. çocuktur, elbette yapmak ister, hep de isteyecektir ancak yerinde ve kararında bir tedbirin, daima hazır kıta pusuda beklemesi gereken bir temkinin kimseciklere zararı olmaz.

Herkes ebeveyn olmamalı.

illa ki denilecek ise, çocuklar olacakların farkında olmadığı için değil de, asıl büyüklere(bağzıları) bir çok şeyin farkında olduğu için denmeli; farkındadır,yapar

sikerim öyle işi dediğim laf. aga çocuksa da düzgün ver eğitimini, yapmasın. insanlar çocukların hepsini özel durumu olanlar hariç, geri zekalı ve bazı anlatılanları anlamayacak sanıyorlar. çocuğu karşına alıp güzellikle sevgiyle anlatınca her şeyi anlıyor. kendini de ona göre daha medeni bir konuma taşıyor. sen eğitim verme, nasıl oturulur nasıl kalkılır, nasıl sıra beklenir, nasıl yenilir-içilir, söz verilmeden fikir beyan edilmek istendiğinde napılır anlatma, gösterme. sonra ilk altı yılda verilmesi gereken eğitimsizlikle biz uğraşalım!

Çocuktur yapar diyerek saygısız, ne yaptığını bilmeyen, insanları rahatsız eden nesiller yetişiyor. Çok yazık.

Hayır efendim yapamaz.